Zimska linija

Zimska linija bila je niz njemačkih vojnih fortifikacija u Italiji koje je tokom Drugog svjetskog rata izgradila Organizacija Todt. Glavni dio ove linije zvao se Gustavova linija. Ona je išla preko Italije počevši sjeverno od ušća Garigliana u Tirensko more na zapadu, pa kroz Apenine do ušća Sangra u Jadransko more na istoku. Centar linije, gdje se ukrštavala sa glavnim putem koji vodi sjeverno od Rima (Autoputem 6), koji je pratio dolinu Lirija, bio je utvrđen oko planina iza grada Cassina, uključujući Monte Cassino, na kojem je smještena stara opatija koja je dominirala ulazom u dolinu Lirija (glavnim putem za Rim), i Monte Cairo, koji je braniocima pružao čist pogled na potencijalne napadače koji bi napredovali prema ulazu u dolinu Lirija.

Na zapadnoj strani Apenina bile su 2 sekundarne linije: Bernhardtova, ispred glavnih položaja na Gustavovoj, i Hitlerova, oko 8 km u pozadini. Zimska linija bila je utvrđena artiljerijskim i mitraljeskim gnijezdima, betonskim bunkerima, bodljikavom žicom i minskim poljima. To je bila najsnažnija od njemačkih odbrambenih linija južno od Rima. Oko 15 njemačkih divizija bilo je angažirano za odbranu. Saveznici su se morali boriti od sredine novembra 1943. do kraja maja 1944. kako bi se probili kroz razne elemente Zimske linije, uključujući dobro poznate bitke za Monte Cassino i Anzio.

Po nekim stručnjacima, Bernhardtova linija išla je preko čitave Italije od obale do obale prateći ne samo gore navedene zapadne odbrambene položaje već uključujući u sebe i istočnu odbranu Gustavove linije. Drugi, pak, naziv "Zimska linija" koriste naizmjenično s nazivom "Gustavova linija", definiranim na početku teksta.